Ergens eind Oktober werd me bij het verschijnen van de eerste pepernoten in de winkel verteld dat December niet de maand was waar mijn geliefde op zat te wachten.
De eerste schermutselingen over kerst, de gesprekken over hoe het vorig jaar was en dat soort verhalen bleken niet aan mijn geliefde besteed die ik sinds Februari van dit jaar kende.
Ze moest enorm denken aan die mensen die alleen zouden zijn. Ze noemde een voorbeeld en wilde toch in elk geval daar aandacht aan besteden. Een enorme betrokkenheid en compassie gingen hiervan uit. Ik was het er mee eens en ik had al duidelijk gemaakt dat ik niet bij mijn familie over de vloer hoefde komen om er de 1e kerstdag door te brengen als er iets anders leuks zou worden gevierd.
Naar mezelf toe reageerde ik zoals ik meestal reageer, we zien wel hoe dit verhaal loopt en ‘het komt zoals het komt’…..het plezier komt wel….het is zeker niet iets om tegen op te kijken.
Ergens begin November werd me verteld dat ze niet zat te wachten op een bezoek aan de wederzijdse ouders met Kerst. Prima ik had net begrepen dat mijn moeder de host zou zijn voor 1e Kerstdag.
Tijdens een gezellig samenzijn kwam de discussie op om samen met mijn kinderen Sinterklaas te gaan vieren en dat we dan suprises gingen maken. Mijn jongste verheugde zich er helemaal op en was uitzinnig van vreugde. Ze wilde dat we lootjes gingen trekken. Geweldige lol met mijn geliefde zag ik als heel positief, ze bekokstoofden van alles en de voorpret was groter dan ik ooit had durven dromen. Uit de verhalen die ik doordeweeks terug kreeg was mijn geliefde er druk mee, cadeaux’s, pakjes, verpakkingen, gedicht afijn ik heb uit alles wat langs kwam de concusie getrokken dat ze zich er erg mee bezig hield.
Ondertussen had mijn geliefde de uitnodiging geaccepteerd voor een eindejaarsfeest en hoe dat allemaal moest, kreeg ik ook te horen. Prima…in mijn schema paste dat helemaal.
Twee vrienden kwamen dineren, we hadden gezamelijk wijn geproefd en twee verschillende rode wijnen besteld. Het eten er bij samengesteld, ik had de vis van het voorgerecht zij de garnering en zij het diner, ik had speciale ‘rode’ champagne meegenomen, een hele goede witte wijn voor het voorgerecht en een dessert-wijn om het af te maken. Het gezamenlijk koken ging ons goed af, het eten was heerlijk;
Het was zo gezellig dat we tijdens het diner hebben besloten om samen de eerste kerstdag door te brengen, met zijn allen bij elkaar. Geweldig voorstel. Afijn twee dagen later kreeg ik de boodschap dat ook haar vriendin was uitgenodigd omdat ze alleen is. Prima…geen probleem ik kan goed met deze dame.
Eind November was ik host voor ExperienceGroningen.nl en een week later had ik thuis de organisatie van het startupweekend Groningen uitgenodigd voor een diner. En ik vond het een natuurlijke zaak dat ik mijn geliefde daar ook voor uitnodigde….het was beregezellig en iedereen was tevreden. Het was zo’n bende bij mij en het hele huis rook ernaar dat we besloten om bij haar te gaan slapen. Verliefd en dronken gingen we naar bed en het was een hele mooie nacht. Uitgeput werden we wakker en vermoeid en slaperig kegelden we onszelf door de dag.
Om ‘s avonds vroeg naar bed te gaan en de volgende ochtend te concluderen dat we heerlijk hadden geslapen. Oh ja ik vernam van haar dat ze die vrijdag vrij was…waarom wist ik dit niet?
Oeps ik sliep dan wel samen met haar uit tot 0900 uur en ging niet tijdig naar het werk maar ik had ook wel een vrije dag gewild…zeker met de vorige regels in het hoofd.
Die vrijdag hebben we geen contact gehad….zo kon dat in onze relatie om elkaar vrij te laten…zaterdagochtend hoor ik rond 1200 uur op het raam tikken, nee het waren niet de kraaien of de eksters die bij mijn geliefde wel aan het raam tikken…het was mijn geliefde zelf.
Voor mij onverwacht maar ik hou van suprises, net als zij overigens….
Terwijl ik door het raam naar haar kijk zie ik haar gezicht, die er verwrongen uitzag….het flitste door me heen, zo heb ik haar nog nooit gezien…haar haar zat in Freggle stand, in elk geval was het los wat ze ook niet vaak heeft.
Ik was verbouwereerd en kon zo snel de sleutel niet vinden, ik keek nogmaals naar het gezicht en nog eens. Ze schreed binnen, normaal stampte ze met veel lawaai omgeven. Ze maakte zich klein en ging op een kantoorstoel zitten die er nog stond van het Thanksgiving diner voor swGRO2014.
Ik val maar meteen met de deur in huis…het is afgelopen, ik maak de relatie uit.
Ik heb het aangehoord en nog een bepaalde opmerking gemaakt over een mogelijke invloed van buiten, maar dat was het niet zei ze me. Een redelijk verwarrend verhaal zo plotseling.
Ze ging weer want ze had haar eenzijdige opzegging van wat zij commitment noemde haar mededeling
gedaan.
Een week later is dan de Sinterklaasavond en zijn we bij het punt dat er nog 1 iemand is die verdriet heeft en nog meer blijkt nu dan ik en er in elk geval heeel moeilijk mee heeft. Ik heb die zaterdag de kinderen via het voor Sinterklaas ingerichte WhatsApp-groep geinformeerd dat het afgelopen was met de relatie….daarmee heb ik mijn geliefd de mogelijkheid ontnomen om een reactie te sturen, Matthijs reageerde met een SMILEY met uitgestoken tong, ik met dat ik het niet kan veranderen en mijn geliefde met het zich terug trekken uit de WA groep. Geen opmerking, geen gevoel. De oudste had de boodschap begrepen bleek zondag.
Tja ‘Sinterklaas zal voor mijn kinderen en voor voor de jongste dochter in elk geval, nooit meer hetzelfde zijn’, die voelt zich verraden en alles tegelijk. Voor haar duurt het de volgende keer veel langer voor ze zich zo bloot durft te geven en nu is haar verdriet van haar gezicht af te wrijven in de vorm van dikke tranen, tranen van onbegrip en verdriet in de toekomst zal dit zich in het vertrouwen naar mensen toe vertalen. ‘Hoe heeft ze zich zo kunnen vergissen in iemand die de vorm heeft aangenomen van een koude steen- of ijsklomp’.
Mijn dochter heb ik bij de hand genomen, geknuffeld, gekieteld en verteld hoe ik er had over nagedacht. Ook had ik verteld dat ik een brief had geschreven naar de ‘geliefde’ in het ‘spel’.
En dat ik haar daarin heb meegedeeld dat ik het zou oplossen en de consequenties voor mijn rekening zou nemen, waarbij ik me ook begon af te vragen met wat voor persoon ik eigenlijk 10 maanden lang ben omgegaan en wat voor persoonlijkheid dat is.
In elk geval iemand die niet met kinderen kan omgaan en geen inlevingsvermogen heeft, terwijl ze dat nu juist wel bleek te hebben. (Oppervlakkigheid?) Allemaal contradicties die ook maken dat ik het hier vastleg. Mijn invoelingsvermogen schiet hier echter te kort om te kunnen bevatten met wat voor vrouw we hier te maken hebben? Niet openstaan voor gesprek, geen antwoorden op vragen en de antwoorden die komen heb ik zelf gegeven of kloppen van geen kant. Alle teksten die ik heb vastgelegd daar blijf ik keihard achter staan en mijn opstelling jegens mijn geliefde verandert wat dat betreft niet. Het beeld wat ik van haar heb kan ik bevriezen. Het beeld wat ik er nu bij krijg is een ander beeld.
Problemen zijn er om op te lossen maar daarvoor moet je wel erkennen dat je een probleem hebt!
Of onderzoeken wat het probleem is…ik onderzoek eerst voor ik tot conclusies kom.
Waar heb ik dat eerder gehoord voor mij een DeJaVu en dus ook gemakkelijker te dragen. Maar niet leuk. Crises.
