Langs deze weg zou ik als man graag een lans willen breken voor alle vrouwen die hun man recht in het gezicht durven zeggen dat ze een andere man hebben. 

Na het zien van de Zembla uitzending van zondag 24 mei j.l. ben ik ervan overtuigd dat er heel wat zieke vrouwen zijn die hun man besodemieteren omdat ze gevoelens hebben die ze niet kunnen uiten. En de uitlaatklep die ze daar voor denken te moeten vinden is verhalen in het rond spreiden die de waarheid geweld aandoen. Ze doen het voor hun eigen gemoedsrust en omdat ze daar kennelijk een soort van wraak uit halen. De mannen hebben kennelijk in de interne boekhouding van de vrouw een behoorlijk negatief saldo opgebouwd die op een bepaalde manier moet worden terugbetaald. Een vrouw gaat dan haar gram halen op een creatieve manier en zet daarbij middelen in die normale mensen niet kunnen bedenken.

Geestelijk zijn dit hele arme vrouwen. Ik vind daarom ook dat de vrouwen die deze ‘zwakke sociale begaafdheid’ niet hebben moeten worden gecomplimenteerd met hun rechtdoorzee gedrag. Zeg liever dat een huwelijk ten einde is al je dat vindt, maar ga er niet van alles bijslepen of heimelijk toch stiekem je man inruilen voor een ander of het over de rug van de kinderen uitspelen.

Als er een kans bestaat dat je een combinatie hebt van dyslexie en add, dan is er op de site Balansdigitaal veel informatie te vinden over dit alles. 

Zo kunnen de schoolboeken tegenwoordig via Dedicon op CD-Rom worden besteld om voor gelezen te worden via de spraaksoftware.

Op dit moment leert dat het gebruik van spraak software (bijvoorbeeld Sprint) heel veel baat kan brengen.

Heel recent vond ik bij Albert Heijn een blad waar Mark een column in bij hield. Ik moest toen lezen dat Mark is overleden in september 2008. Ik destijds veel in Amsterdam en heb de lokale berichten kennelijk gemist. 

Desalniettemin denk ik terug aan de mooie gesprekken die wij samen hebben gehad over tweeks in hardware en software evenals over innovatieve ideeen.

Graag plaats ik daarom ter nagedachtenis een link naar foto’s van jou van de Pecha Kucha in Groningen die ik dank zij jou heb mogen doen.

Al enkele jaren maak ik gebruik van de Shiatsu behandelingen van Grietje Mulder. 

De behandelingen helpen mij samen met mijn meditatie oefeningen om beter om te gaan met spanningen.

Waar anders dit soort van spanningen voor langdurige problemen zorgde is het nu vooral fijn om plekken waar emoties gaan vastzitten te laten behandelen en als een ander mens weer naar buiten te stappen.

Grietje zorgt er letterlijk en figuurlijk voor dat bottle necks worden opgelost en dat energie weer in het lichaam kan stromen. De sfeer en omgeving waarin Grietje behandeld zijn nu ook op haar website te zien en ik kan eenieder met lichamelijke klachten (die vaak hun oorzaak vinden in geestelijke) aanraden om eens met Grietje te gaan praten.

Haar massage salon heet Alant Massage, door te klikken op de link kom je op haar site terecht. Een aanbeveling waardig.

Zeker als je weet met wat voor pijn ik de laatste tijd heb moeten leven, (een vrouw die al maanden vreemd gaat en haar kracht ontleent aan manipulatie en afpersing met de kinderen als wapen), met veel dank aan Grietje heb ik al die tijd mijn rug recht kunnen houden, ben ik mij positief op blijven stellen en heb ik alle shit en oneerlijkheid over me heen kunnen laten gaan. Zonder de goede zorgen van Grietje was dit veel slechter afgelopen.

Sinds afgelopen vrijdag ben ik dan lid van NN-Open. Hoe dat voelt? Welnu eigenlijk voelt het heel goed want ik stimuleer daarmee de gedachte van een duurzame wereld. Duurzaam in een iets andere context dan in de bouw of in het terugwinnen van grondstoffen, maar wel omdat daarmee hardware, software, besturingssystemen en methodes en methodieken van ons allemaal worden. Zogezegd collectief bezit volgens de regels die daarvoor gelden. Het is een sociaal standpunt die de wereld verbetert, en een standpunt die regelrecht tegenover verrijking staat. Verrijking van sommigen in geld dan wel te verstaan.

Want voor ons allemaal geldt dat dit verrijking in intellectueel opzicht betekent.

Moeten de commerciele ‘closed’ source partijen nog steeds werken aan hun compelling events?, waarmee grote hoeveelheden product kunnen worden afgezet.

Voorbeeld: Microsoft laat nu alleen in haar laatste versie van Office een ODF/PDF convertor toe. Dit betekent dus dat als je binnen de overheid of het onderwijs zit en je een oudere versie gebruikt, je eerst zult moeten upgraden, wat weer een enorme geldverslindende operatie inhoudt.

Overheid hier kun je enorm op licentiekosten bezuinigen door de stap, voor eens en voor altijd te nemen, doe het nu …het is nu crisis en je legitimeert daarmee meteen dat je voor kostenbesparing gaat.

Wil dat dan zeggen dat er met Open Source / Open Standaarden software nooit iets mis kan gaan? Natuurlijk kan ook daar iets mee mis gaan, dat ligt dan nog niet direct aan de software.

De gemeente Haren kan er over meepraten, het betekent alleen maar dat je volwassen aan het worden bent en dat je je nu realiseert dat de ‘O’ wereld een wereld is waar we mee verder kunnen. 

De vereniging NN-Open heeft daarom nog steeds verschillende functies, intern voor de leden en extern voor de mensen die nog niet zo goed de stapjes durven te zetten die nodig zijn om over te gaan.

Zolang er ICT architecten rondlopen die verkondigen dat ze Open Source buiten hun deur willen houden, betekent het dat er in alle lagen van de bevolking nog mensen zijn die op een of andere manier gecompromitteerd worden door de belangen van enkele grote partijen. En dat is geen nieuwe discussie, maar daarmee wordt wel een taboe doorbroken door ook dit te betrekken in het integriteits vraagstuk.

Open software en open standaarden zijn voor mij duurzame software en duurzame standaarden. En hiermee kan ook een certificaat of lintje worden uitgedeeld aan die bedrijven of instellingen die er gedeeltelijk of geheel al mee werken. Wist u dat VC’s in de USA eisen dat een bedrijf ‘O’ spullen gebruikt? Alleen maar omdat ze niet willen dat hun geld verbrandt wordt aan dure licenties, als het ook zonder kan.

De gemeente Haren verdient het daarom als eerste Gemeente in Nederland een NN-Open lintje te ontvangen op Koninginnedag.

Zaterdagavond 25 april speelde Das Kapital in het Grand Theatre in Groningen. Das Kapital is een ‘frans’ trio die bestaat uit Daniel Erdman (tenorsax), Hasse Poulsen (gitaar) en Edward Perraud (drums). Er worden werken gespeeld uit de dertiger en veertiger jaren van de Oostenrijkse componist Eisler.  Deze componist is vooral bekend om zijn werken die hij geschreven heeft voor het toneel voor de werken van Brecht.

De avond werd gevuld door een prachtig op elkaar ingespeeld trio, die hele verrassende wendingen kende. Puur jazz vanwege het hoge gehalte aan improvisatie. In beide sets bleef ondanks die improvisatie in alle opzichten  de dramatiek en expressie van toentertijd overeind.

De crisis, opkomend Nazisme en vooral de hunkering of zelfs vlucht en naiviteit uit die tijd kwamen in het optreden goed tot uitdrukking. Vooral, als je dat op het nu projecteert, is deze samenstelling met deze muziek enorm actueel te noemen.  Ja het kan zelfs worden opgevat als een waarschuwing aan het huidige establishement. Wie pikt mijn baantje in, he er zit nog een externe laten we die er ook uitwerken, dan hebben we de hoofdprijs en ja dat soort van anti solidariteits principes worden op dit moment ook in het bedrijfsleven met name gevoeld, daar waar krimp aan de orde is. Om maar te zwijgen over de ‘toupetten’ politiek van bepaalde personen die op dit moment de peilingen aanvoeren.

Prachtig zoals de slagwerker het geheel een extra visuele beleving geeft, voortdurend trekt hij de aandacht waarbij de balans door de tenor en de gitaar op prachtige wijze bewaard blijven. Het boeide van begin tot eind. Dat heb ik slechts zelden in een concert meegemaakt. Als hoogtepunt van de avond mag genoemd worden het nummer ‘Ohne Kapitalisten geht es besser’, maar eerder al viel op dat er caraibische invloeden gebruikt werden op het moment dat het over opkomend Nazisme ging, dat zijn vileine opmerkingen in wat genoemd mag worden een statement. Chapeau Das Kapital!

Zaterdag geen voetbal voor Matthijs, vanwege zijn ongeluk in de week hiervoor. Ellen is nog met Matthijs naar het ziekenhuis geweest om te kijken of er iets gebroken was. Er is gelukkig niets gebroken of gescheurd. Wel is Matthijs van de val volkomen stijf. Als je door een hockeystick tussen je benen valt dan is dat heel abrubt. Je spieren in je lichaam reageren daar op door in een split second samen te trekken om alle organen te beschermen. Zo’n reactie van het onderbewuste noemt men ook wel een auto-reactie. De stijfheid die je dagen daarna nog voelt is het bewijs van deze natuurlijke bescherming. Matthijs liep de dagen daarna met een mitella om. Voor de spieren is het echter beter om te bewegen als dat kan vanwege de pijn. Aan het eind van de dag was Matthijs letterlijk op en ging de mitella er als vanzelf weer om. Wel moei om te zien hoe een geodgetrainde jongen van 9 jaar dan zelf zijn grenzen leert vinden.

De zaterdag was de verjaardag en de opa en oma’s worden dan veelvuldig gevraagd om mee te doen en mee te gaan naar het speeltuintje. Er zijn er daar verschillende van in de Hoornse Meer, ook een hele natuurvriendelijke of groene speeltuin. 

‘s Avonds valt Matthijs opnieuw en heeft hij opnieuw pijn. Na een kinder-asperine ligt hij al snel op bed als de laatste gasten vertrokken zijn. 

Zondagochtend lekker uitgeslapen en uitgebreid ontbijt. Niet zoals met Pasen, maar toch de kinderen aten flink, wat altijd leuk is om te zien, want of ze hebben honger en nemen veel of het is gezellig en ze eten door omdat het gezellig is.

Matthijs en ik gingen daarna naar de sportschool en Julia en Anne bleven thuis om uitgebreid bad te nemen. Toen we terug kwamen zagen ze er blinkend schoon uit, net als het huis, want Anne had uit eigener beweging gestofzogen en gedweild. Fantastisch meid is het. Matthijs heeft toen de vlaggetjes opgeruimd en Julia was lekker aan het spelen. Na het middag eten hebben we de picknickmand tevoorschijn gehaald en deze gereedgemaakt voor de middag. We hebben Charlotte gebeld en zijn via de Macro naar Borger gereden waar we het boomkroonpad bezorgd hebben. 

Eerst de picknick en toen de wandeling door de toppen van de bomen. Heerlijk ontspannen zo’n weekend.

De foto’s van het bezoek aan het Boomkroonpad.