Vandaag heeft zich er weer eens iets afgespeeld in Delfzijl waar de honden geen brood van lusten.
Delfzijl op zijn smalst en Farmsum als kind van de rekening. Het is toch maar Farmsum zullen de notabelen wel gedacht hebben. Die arme Klaas Broekema voorzitter van de bewonersvereniging, die heeft zich lelijk in zijn hemd laten zetten door Acanthus.
Als je dan al geld steekt in een kunstwerk en dat moet dan zonodig van een erkende kunstenaar als Marthe Roling komen (waarover overigens niets dan lof, want het is absoluut een stijlbreuk met van haar bekende 1000 uit 1 dozijn werken van wapperende kleden in kunstof en hars). Zelf had ik wel een iets jonger en minder gearriveerd kunstenaar durven aanstellen om de opdracht aan te verstrekken, maar ja ik ben geen notabele van Delfzijl. Ik ben een nazaat van Pieter Albert Koerts die echt iets gaf om de cultuur in Delfzijl. Maar wie doet dat nu nog?
Stel dat Marthe Roling die stijlbreuk in haar werk niet had toegepast dan was het ook net geweest of er een waslijn in de tuin had gestaan met daaraan een kleed wat moet luchten of drogen in de buitenlucht geinspireerd door de schilderijen van Jopie Huisman. Zo knap dat een kunstenaar dit haarfijn aanvoelt.
De lof die Marthe met dit beeldhouwwerk toekomt is de verbeeldingskracht en de ingetogenheid die van het beeld uitgaat en tegelijkertijd is het een kroon op het werk van een renovatie en uplift van een gebied in Delfzijl die anders aan verpaupering zou zijn ten onder gegaan. Een landmark voor een nieuw begin zou ik ervan willen maken.
Het niet organiseren van een feestje voor de bewoners omdat het vanwege de economische crisis niet gepast is daarom des te meer een grote gemiste kans. In plaats van juist op de trommel te gaan slaan om te laten zien wat voor een pracht flat er is komen te staan worden, de bewoners en het bredere publiek afgescheept met een briefje waarin in met spijt wordt betuigd dat er geen hapje en drankje van af kan. Neen zelfs de burgemeester ontbreekt. Schofterig en kortzichtig gedrag noem ik dat van mensen die niet weten wat ze aan het doen zijn en kennelijk al helemaal bezig zijn en ingenomen worden door de drukte die op ze af komt van het Sail evenement.
Neen Acanthus dit is laf en beneden de maat. Schaam je en ga je mond spoelen.
Ik zal het prachtige beeld, welke nu prijkt op een plek waar ik ruim 20 jaar heb gewoond, waar ik ben opgegroeid en waar ik heb uitgevonden wat er nodig is om je in de wereld staande te houden als foto hieronder afbeelden.
Het beeld staat er dan 12 uren en ziet haar eerste vorstelijke zonsondergang over zich neerdalen, zoals er nog velen over het beeld naar beneden zullen komen.
