Op vrijdag hebben de kinderen mij verteld dat ze met mama hadden afgesproken 1 uurtje langs te komen. Daar waren ze unaniem en heel duidelijk in. Op zaterdag vlak voor de kinderen op de fiets stapten terug naar de Rietgans zeiden ze dat nog eens.

Ik had daarom bij Kaap Hoorn een reservering gedaan om samen iets te gaan drinken op zondagochtend. Met de kinderen moet dat in een uurtje kunnen toch….?

Toen Anne er niet was was ik toch wel heel teleurgesteld en van Julia en Matthijs kreeg ik direct te horen dat mama na het wegbrengen van de kranten op ze zou staan wachten. Per saldo kregen ze dus 5 minuten van hun moeder om vaderdag te vieren. Want dat was wat de kinderen zelf wilden toen ze hen daar naar gevraagd had. Ellen doet alles ‘in het belang van het kind’.

Uit de opmerkingen van Matthijs, op Zondag, begreep ik dat Anne naar Amsterdam was en ik dacht daarbij gelijk aan Jan en Annette, die daar regelmatig naar toe gaan. Ik heb Anne nog een e-mail gestuurd dat ze daarmee gelijk had om leuke dingen te laten prevaleren boven een kort bezoekje aan mij.

Nu Anne het verhaal verteld blijkt dat het ‘oma’ is geweest die Anne mee heeft genomen naar Amsterdam. Dat werd mij pas vanochtend duidelijk. 

Toch jammer dat er een stijlbreuk in het verhaal van ‘vaderdag’ zit. En dat je een kind daarmee iets afneemt waar het zich eerst op verheugd. Maar ja als je als kind geen cadeautje voor je vader hebt dan steek je het liefst je kop in het zand…dat begrijpen vaders heel goed. Misschien ligt het eraan dat ……neen dat zal ik hier niet zeggen maar ik denk het wel. Vooroordeel of denkfout? Nee, hetgeen ik denk is een feit en daarmee wil ik aangeven heel goed te begrijpen waar een moeder haar falen door wordt veroorzaakt.

Vandaar dat ik de ‘moederdag’ cadeau’s ook met Matthijs en Julia heb meegegeven, voor hun moeder. Die cadeau’s lagen nog steeds te wachten op een gelegenheid voor de kinderen om ze aan hun moeder te geven, een gelegenheid die mij eerder niet was gegeven.

Kennelijk komt nu door een nieuw ‘inzicht’ ook opeens dat fatsoen terug en was die ene traan op maandag gebaseerd op dit plotselinge inzicht of zoals Ellen dat noemt een leerervaring.

Ik kreeg namelijk ‘zomaar’ een bedankje voor de cadeau’s voor moederdag. En heel plotseling werd mij een goede vakantie toegewenst. 

Of ik er last van heb, ja zondag toen de kinderen er waren kon ik mijn tranen niet bewingen, maar nu weet ik weer hoe het spel is gespeeld en wat er achter zit en ben ik er weer rustig over.

Up-set, Set-up is wat mijn ‘guru’ Kichu me geleerd heeft.

Hoewel het me nu toch weer verrast en verbaasd moet ik ook erkennen dat ik de mediator al voorspeld heb dat ik dit soort zaken heb zien aankomen en dat ze tot in lengte van jaren door zullen gaan. Dat is pas wat je jammer mag noemen.

Breath in, breath out! And go with the flow…