Ik zag net een herhaling van een TV programma wat o.a. ging over de filosof Kierkegaard ‘n danske Filosoof.

Kierkegaard wilde zijn lezer een spiegel voorhouden. Het effect wat hij beoogde, “wanneer een aap er in kijkt, geen apostel reflecteert”. God wat lijkt dat erg op hoe ik denk. Pats ik heb weer een stukje geleerd en ben weer een stap verder.

Waar ik me ook enorm in herken is een uitspraak  van hem “Het is allemaal waar wat de filosofie zegt: het leven moet achterwaarts worden begrepen. Maar dan vergeet men de tweede zin: dat het voorwaarts moet worden geleefd. Wat een ongeloofelijke zin. Een kracht die ik van mezelf ken en anderen stil laat staan.

Hoe diep en hoe lang  ik daarover ook nadenk, op een gegeven moment kom je op een punt uit waarin het zo is dat je het leven tijdens het aardse nooit helemaal zult begrijpen, juist omdat ik nooit volledige rust kan krijgen om die positie in te nemen: achterwaarts”.

Ik heb met mijn meditatie al vele keren het punt bereikt dat ik door de angst heen ga en in staat ben om boven mezelf uit te stijgen, maar volledig achterwaarts zal het nooit worden.

In dat opzicht heb ik veel te danken aan wijlen Ted Wilson die me heeft verklaard dat ik door mijn angst heen kon zakken, waardoor mij duidelijk werd dat ik dat al zo vaak had gedaan.

Ard Schenk die valt,  Ajax wat verloor,

Homo’s fluisteren in mijn oor,

Slapen op het moment dat ik dat wil,

Achterblijven in het ziekenhuis en krassen op het hoofd van mijn Opa: gegil,

Vragen om de steek, poep tussen de lakens, eten van wol,

Behandeling in het ziekenhuis, bedwateren en nog vele zaken meer……een leven vol;

Jan Coerts

Meditatie haalt een hoop naar boven maar kent ook zijn grenzen!